Prokrastynacja lub zwlekanie (z łac. procrastinatio – odroczenie, zwłoka) – w psychologii patologiczna tendencja do nieustannego przekładania pewnych czynności na później, ujawniającą się w różnych dziedzinach życia.Prokrastynacja najczęściej pozostaje nierozpoznana, dopiero niedawno uznano, że faktycznie jest ona zaburzeniem psychicznym. Osoby nią dotknięte – prokrastynatorów – mających problemy z zabraniem się do pracy i w związku z tym odkładających jej wykonanie, zwłaszcza wtedy, gdy nie widzą natychmiastowych efektów, zazwyczaj uważa się za leni, przypisując im brak siły woli i ambicji.

Czy potrzeba do tego odrębnego tematu?

Kurde ,czuję się jakbym czytał swoją charakterystykę....

http://www.rynekp...artykul.php/wpis.447

nie wiem ilonar?? Gdzie mogłabym o tym pisać??


http://pl.wikiped.../wiki/Prokrastynacja

no dobra, ale o co chodzi?

Koleżanka wszystkie konkursy przekłada na potem i nie wie jak z tym walczyć. Chyba o to.

Ale czy to temat do rozpisywania się, drążenia itp?

skąd ja to znam...

o zjawisko patologicznego zwlekania przekładania rzeczy do zrobienia na święte nigdy...Np przez takie przekładanie nie wzięłam udziału w niejednym konkursie...to się nazywa prokastynacją...

nie wiem ilonar czy to temat do drążenia w razie czego szefowa usunie ten wątek:P

absolutnie nie

I o czym mamy tu dyskutować?

Kimże wobec tego jest leń??

o metodach walki z odkładaniem rzeczy do zrobienia na później

Główną przyczyną prokrastynacji jest pięć lęków, które mogą występować równocześnie.

Lęk przed porażką
Praca przekładana jest do momentu, kiedy wydaje się, że jest już za późno, żeby ją wykonać. Staje się to usprawiedliwieniem w razie niepowodzenia. Ten typ zachowania można zaobserwować wśród uczniów. Taka postawa jest związana z wymagającym, skupionym na ocenach systemem nauczania. W rezultacie uczeń nie potrafi zabrać się do pracy bez myślenia o tym, jak zostanie oceniony i tym samym próbuje uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji. Prokrastynacja dotyka osoby bardzo zdolne, którym brakuje wiary w siebie. Przykład: uczeń stresujący się na samą myśl oddania mało interesującego wypracowania.
Lęk przed sukcesem
W tym przypadku występuje obawa, że sukces wywoła zazdrość lub pociągnie za sobą kolejne większe oczekiwania, którym można nie sprostać. Próbuje się więc nie wyróżniać spośród innych. Strach ten może występować jako skutek zazdrości braterskiej w dzieciństwie. Można mieć również wrażenie, że powodzenie zagrozi w pewien sposób opiekunom. Przykład: urzędnik, który nie chce awansować.
Lęk przed bezradnością
Prokrastynator chce mieć wszystko pod kontrolą. Może to wynikać z chęci rewanżu lub autonomii: gdy taka osoba ma zmierzyć się z mało ambitnym zadaniem, ucieka się do prokrastynacji, aby potwierdzić swoją niezależność. Również osoba chcąca poczuć dreszczyk emocji mierząc się z otoczeniem może zostać zwlekaczem. Przykład: pracownik, który walczy przeciwko hierarchii, ryzykując utratą pracy, czy telemarketer nieodbierający telefonu.
Lęk przed izolacją
Prokrastynator, niczym dziecko w rodzinnym gronie, chce, aby się nim opiekowano, doradzano mu i kierowano nim; dobrze się czuje pracując w grupie lub gdy ktoś podejmuje za niego decyzje. Może również chcieć w ten sposób zwrócić na siebie uwagę, poprzez trudną sytuację, w jakiej się znajduje, czy też mieć świadomość, że jest coś do zrobienia (obawa przed samotnością). Przykład: uczeń, który czeka, aż ktoś odrobi za niego lekcje.
Lęk przed intymnością
Prokrastynator boi się, że inni nie będą wystarczająco obecni w jego życiu lub też zbyt się do niego zbliżywszy, dostrzegą jego wady i go odrzucą. Przykład: chłopak, który ciągle spóźnia się na randki.

Zacznij od rzeczy najtrudniejszych, tych, do których masz największą niechęć, resztę zrób później!

Leń to ktoś, komu się nie chce bo woli się lenić, a prokrastynator chce ale zanim To zacznie robić, to zrobi coś innego i siłą rzeczy To przełoży ( na później)

bloblebla2wmów sobie teraz (bez przekładania), że prokrastynacja ani lenistwo ani brak woli Ciebie nie dotyczy, pobiegaj wkoło domu i zrób co masz zrobić

Zapewniam, że nie jest to odrębne zaburzenie a jedynie składowa osobowości I chodzi raczej o lęk przed porażką vs przed sukcesem Ale nie wiem czy nie można by o tym pogadać np. w WC damskim?

czyli prokrastynator jest tylko bardziej świadomy swojego położenia