e-Konkursy.info - codzienne nowe konkursy

dwaburekoty napisał(a):

Śpiewacie swoim dzieciom czasami "Była sobie żabka mała"? Właśnie zdałam sobie sprawę, jaka ona tragiczna w słowach jest.... Śpiewanie o matce, której dziecko zostało zjedzone. Masakra. Dobrze, że moja córka nie rozumie jeszcze wszystkiego.

dwaburekoty napisał(a):

Śpiewacie swoim dzieciom czasami "Była sobie żabka mała"? Właśnie zdałam sobie sprawę, jaka ona tragiczna w słowach jest.... Śpiewanie o matce, której dziecko zostało zjedzone. Masakra. Dobrze, że moja córka nie rozumie jeszcze wszystkiego.

dwaburekoty napisał(a):

Śpiewacie swoim dzieciom czasami "Była sobie żabka mała"? Właśnie zdałam sobie sprawę, jaka ona tragiczna w słowach jest.... Śpiewanie o matce, której dziecko zostało zjedzone. Masakra. Dobrze, że moja córka nie rozumie jeszcze wszystkiego.

 

Niebieska_Laguna napisał(a):

dwaburekoty napisał(a):

Śpiewacie swoim dzieciom czasami "Była sobie żabka mała"? Właśnie zdałam sobie sprawę, jaka ona tragiczna w słowach jest.... Śpiewanie o matce, której dziecko zostało zjedzone. Masakra. Dobrze, że moja córka nie rozumie jeszcze wszystkiego.

Mi babcia opowiadała rosyjską rymowankę, która strasznie mi się podobała. Zawsze ją prosiłam, żeby ją powtórzyła, bo wydawała mi się bardzo śmieszna (pewnie przez język rosyjski). Dopiero jak podrosłam to zrozumiałam o czym ona jest - o psie, który ukradł ze stołu właściciela słoninę i kawałek chleba, za co ten właściciel skatował psa na śmierć 

kalka napisał(a):

Masz rację i dlatego tego typy teksty omijam "szerokim łukiem"   , wprawdzie moje dzieci nie żyją w błogiej niewiedzy na temat praw natury, ale po co epatować brutalnością życia nawet w pioseneczkach dla dzieci  
Jest taka, wydawałoby się, miła wiosenna piosenka: "Witaj boćku, kle-kle",ale jak się wsłucha w słowa:.... witaj nam bocianie,Wiosna ci szykuje żabki na śniadanie to już przestaje być dziecku wesoło   Wprawdzie boćki i ich natura się nie zmienią i nadal bociany będą żywiły się między innymi żabami, ale ja zmieniłam "makabryczny"  tekst i śpiewam córce:
Witaj boćku, kle-kle,witaj nam bocianie,żabki ci szykują,żabki ci szykują łąkę na śniadanie. 

kermit napisał(a):

kalka napisał(a):

Masz rację i dlatego tego typy teksty omijam "szerokim łukiem"   , wprawdzie moje dzieci nie żyją w błogiej niewiedzy na temat praw natury, ale po co epatować brutalnością życia nawet w pioseneczkach dla dzieci   Jest taka, wydawałoby się, miła wiosenna piosenka: "Witaj boćku, kle-kle",ale jak się wsłucha w słowa:.... witaj nam bocianie,Wiosna ci szykuje żabki na śniadanie to już przestaje być dziecku wesoło   Wprawdzie boćki i ich natura się nie zmienią i nadal bociany będą żywiły się między innymi żabami, ale ja zmieniłam "makabryczny"  tekst i śpiewam córce:
Witaj boćku, kle-kle,witaj nam bocianie,żabki ci szykują,żabki ci szykują łąkę na śniadanie. 

Ja mam na ten temat inne zdanie. Takie jest życie, taka jest natura. Bocian zje żabkę (choć podobno woli myszy) tak jak dziecko zjadło na obiadek świnkę/kurczaka/rybę. I tyle. Jak dziecko nie będzie świadome pewnych spraw to w momencie gdy się z pewnymi sytuacjami zetknie dozna sporego szoku. Ja jako dziecko z wielką fascynacją oglądałam egzekucję i patroszenie kury, z której później babcia gotowała rosół i było to dla mnie naturalne. Nie uznawałam babci za zbrodniarza, a i ja nie wyrosłam na takowego. Dziś mięsa nie jem, bo zwyczajnie nie lubię, ale nie krytykuję tych, którzy je uwielbiają. Baśnie Andersena, braci Grimm pełne są przerażających scen, a jednak słuchałam ich z zapartym tchem jako bajtel. I pewnie nie tylko ja.

nie żyją w błogiej niewiedzy na temat praw natury, ale po co epatować brutalnością nawet w pioseneczkach dla dzieci  

kalka napisał(a):

Chyba nie czytasz uważnie: wprawdzie moje dzieci nie żyją w błogiej niewiedzy na temat praw natury, ale po co epatować brutalnością życia nawet w pioseneczkach dla dzieci  Jest jak jest, ale nie ma co epatować na temat brutalności życia kilku letnim dzieciom, dzieciństwo jest krótkie i życie życie szybko zweryfikuje dziecięce ideały. A czytanie przez mamę Baśni Andersena do dziś wspominam jako bolesne przeżycie, dlatego sama nie czytam ich moim dzieciom. Teraz jako dorosła osoba o wiele lepiej przyswajam Andersena i uważam, że nie jest to literatura dla kilkuletnich dzieci  

cb656 napisał(a):

bruce napisał(a):

Przykłady okrutnych i szokujących scen z dziecięcych bajek możemy mnożyć w nieskończoność (...) to samo nawet współczesne "nowe" opowieści dalekie są od idealizowanych, słodzonych sztucznie wątków z pomijaniem morderstw.  

Bo słodzone sztucznie wątki pojawiają się jedynie w tasiemcowych operach mydlanych, gdzie wszyscy bohaterowie żyją długo i szczęśliwie, kopciuszek zawsze znajduje księcia i tak dalej. Bo tego potrzebują dorosli, którym nie czytano w dzieciństwie bajek braci Grimm. Ja stoję na stanowisku, że dzieci nie warto trzymać pod kloszem, tylko oswajać z życiem od maleńkości. Nie szokować, ale nie oszukiwać. Pokazywać i tłumaczyć życie, jakie jest. Później w dorosłym świecie będzie im łatwiej pokonywać trudy.

dwaburekoty napisał(a):

Ja nadal zamierzam śpiewać mojej córce "Żabkę małą". W całej wypowiedzi chodziło mi bardziej o wpływ bajek/piosenek na dorosłego, że dopiero człowiek będąc świadomym paru rzeczy, przeżywszy to i owo, zauważa ociekające brutalnością bajki/piosenki. Po 28 latach swojego życia na tekst głupiej pioseneczki, którą śpiewałam całe dzieciństwo, zwróciłam uwagę dopiero teraz. Dzieci na to nie patrzą: jest rym, jest rytm, ładna melodyjka.To chyba te hormony matczyne tak na mnie działają, bo jak sobie pomyślę, że Simba stracił swojego ojca, zamordowanego przez wujka (!!!) i że to samo mogło by spotkać jakieś dziecko to mi się słabo robi.

kermit napisał(a):

kalka napisał(a):

Chyba nie czytasz uważnie: wprawdzie moje dzieci nie żyją w błogiej niewiedzy na temat praw natury, ale po co epatować brutalnością życia nawet w pioseneczkach dla dzieci  Jest jak jest, ale nie ma co epatować na temat brutalności życia kilku letnim dzieciom, dzieciństwo jest krótkie i życie życie szybko zweryfikuje dziecięce ideały. A czytanie przez mamę Baśni Andersena do dziś wspominam jako bolesne przeżycie, dlatego sama nie czytam ich moim dzieciom. Teraz jako dorosła osoba o wiele lepiej przyswajam Andersena i uważam, że nie jest to literatura dla kilkuletnich dzieci  

Czytam uważnie. Tylko dla mnie zjedzenie żabki przez bociana to nie brutalność a naturalność. Ja nie każę Ci przecież śpiewać dzieciom tego czego nie chcesz im śpiewać Ale mam prawo do swojego zdania tak jak każdy z nas. Nie jestem zwolennikiem chronienia dzieci przed całym złem tego świata, a raczej lekkiego hartowania na przyszłość. I tyle.

Dla mnie też nie  ale dla wrażliwego 3 latka, którego pluszowa żabka, czy myszka uosabia cechy kochanego przyjaciela może być to niemiłym przeżyciem  Wszystko w swoim czasie, dziecko powinno poznawać świat stopniowo, adekwatnie do wieku i wrażliwości.

 
To oczywiste kermit , ja również Ci niczego nie narzucam, jak Ty wyrażam swój pogląd   (a możemy mieć różne poglądy, nawet w kwestii boćka i żabki )

 ale z pewnością z naciskiem na: adekwatnego do wieku  i wrażliwości dziecka 

kermit napisał(a):

cb656 napisał(a):

bruce napisał(a):

Przykłady okrutnych i szokujących scen z dziecięcych bajek możemy mnożyć w nieskończoność (...) to samo nawet współczesne "nowe" opowieści dalekie są od idealizowanych, słodzonych sztucznie wątków z pomijaniem morderstw.  

Bo słodzone sztucznie wątki pojawiają się jedynie w tasiemcowych operach mydlanych, gdzie wszyscy bohaterowie żyją długo i szczęśliwie, kopciuszek zawsze znajduje księcia i tak dalej. Bo tego potrzebują dorosli, którym nie czytano w dzieciństwie bajek braci Grimm. Ja stoję na stanowisku, że dzieci nie warto trzymać pod kloszem, tylko oswajać z życiem od maleńkości. Nie szokować, ale nie oszukiwać. Pokazywać i tłumaczyć życie, jakie jest. Później w dorosłym świecie będzie im łatwiej pokonywać trudy.

"Nie szokować, ale nie oszukiwać." Racja, racja, racja . Nie chodzi o to by epatować brutalnością świata, ale tekst, że "żabki Ci szykują łąkę na śniadanie" to oszustwo . Prawda jest taka, że bocianie "Wiosna Ci szykuje żabki na śniadanie" .

bruce napisał(a):

Mam takie nietypowe pytanie : czy ktoś z Was próbował zrobić domową miksturę do wytwarzania baniek mydlanych, lecz nie tych ogromniastych, serwowanych na skwerach i w parkach, lecz - takich małych, "domowych", dla dzieci? Czy macie jakiś sprawdzony sposób na te bańki? Sypnęło ostatnio konkursami z różnistymi mydłami, ale w necie przeważnie te "przepisy" dotyczą - o dziwo - płynów do naczyń, czasami jeszcze z gliceryną i innymi dodatkami. Rzeczywiście mydła się tu nie sprawdzą?

bruce napisał(a):

kalka napisał(a):

Sprawdzają, sprawdzają,   moje dziecko ciągle eksperymentuje głównie z płynami do mycia i wychodzą z tego super banie, wcale nie pękają od razu, są duże i kolorowe (tęczowe, jak mawia moja córeczka)    

O, Moja Kochana, dzięki wielkie , ale podpowiedz, proszę, dodajecie jeszcze tę glicerynę? Czy samo modło i płyn do naczyń? Każdy może być?  Bo mam kilka pustych buteleczek, zrobiłabym nowe, ale nie wiem, czy nie zużyję niepotrzebnie płynu.

kalka napisał(a):

bruce napisał(a):

kalka napisał(a):

Sprawdzają, sprawdzają,   moje dziecko ciągle eksperymentuje głównie z płynami do mycia i wychodzą z tego super banie, wcale nie pękają od razu, są duże i kolorowe (tęczowe, jak mawia moja córeczka)    

O, Moja Kochana, dzięki wielkie , ale podpowiedz, proszę, dodajecie jeszcze tę glicerynę? Czy samo modło i płyn do naczyń? Każdy może być?  Bo mam kilka pustych buteleczek, zrobiłabym nowe, ale nie wiem, czy nie zużyję niepotrzebnie płynu.

Na pewno bez gliceryny , ale konkretnego przepisu nie potrafię podać, bo mój mały "eksperymentator" nie korzysta  z przepisów, za każdym razem improwizuje, mam wrażenie, że używa równie często płynu do naczyń jak i mydła w płynie (twierdzi, że dodaje też trochę wody)