e-Konkursy.info - codzienne nowe konkursy

Sama siebie wkurzam.

Wyję od rana (w sensie płaczu) bo jestem życiową niedorajdą, zgubiłam paragnon i 
najgorze jest to, że miałam aż 2 a ja zgubiłam oba - nie dość, że nic mi w życiu nie wychodzi to jeszcze to. 

jestem 
I
D
I
O
T
K
Ą

sory za ten wpis, ale musialam się wygadać i pożalić


{edit) omg nie było konkursu na któy paragonu szukałam:D poprostu przełożyłam sobie kartki z kalendarza, ech

gosiak351 napisał(a):

Wyję od rana (w sensie płaczu) bo jestem życiową niedorajdą, zgubiłam paragnon i najgorze jest to, że miałam aż 2 a ja zgubiłam oba - nie dość, że nic mi w życiu nie wychodzi to jeszcze to. 

jestem 
I
D
I
O
T
K
Ą

sory za ten wpis, ale musialam się wygadać i pożalić

gosiak351 napisał(a):

Wyję od rana (w sensie płaczu) bo jestem życiową niedorajdą, zgubiłam paragnon i najgorze jest to, że miałam aż 2 a ja zgubiłam oba - nie dość, że nic mi w życiu nie wychodzi to jeszcze to. 

jestem 
I
D
I
O
T
K
Ą

sory za ten wpis, ale musialam się wygadać i pożalić

Jutro bedzie lepiej. Glowa do gory. Czasem cos sie chrzani ale potem wychodzi slonce! 🌼🌼🌼

psotka napisał(a):

gosiak351 napisał(a):

Wyję od rana (w sensie płaczu) bo jestem życiową niedorajdą, zgubiłam paragnon i najgorze jest to, że miałam aż 2 a ja zgubiłam oba - nie dość, że nic mi w życiu nie wychodzi to jeszcze to. jestem 
I
D
I
O
T
K
Ą

sory za ten wpis, ale musialam się wygadać i pożalić

Jutro bedzie lepiej. Glowa do gory. Czasem cos sie chrzani ale potem wychodzi slonce! 🌼🌼🌼

no nie wiem, głowa mnie boli już od szukania i nie wiem co z nimi zrobiłam...

omg nie było konkursu na któy paragonu szukałam:D poprostu przełożyłam sobie kartki z kalendarza, ech

gosiak351 napisał(a):

Wyję od rana (w sensie płaczu) bo jestem życiową niedorajdą, zgubiłam paragnon i najgorze jest to, że miałam aż 2 a ja zgubiłam oba - nie dość, że nic mi w życiu nie wychodzi to jeszcze to. 

jestem 
I
D
I
O
T
K
Ą

sory za ten wpis, ale musialam się wygadać i pożalić

Rozumiem konkursy, zgłoszenia, atrakcyjne nagrody, ale... to tylko paragony.

Wkurzyło mnie spotkanie z osobą, której staram się unikać i która ma na mnie zły wpływ. Nawet chwila rozmowy z nią sprawia, że czuję się wyprana z energii życiowej. W dodatku ma ona niezdrową obsesję na moim punkcie. Doszukuje się u mnie symptomów różnych chorób, kwestionuje to, że mam dobre wyniki, bo coś jej nie pasuje i oczywiście wszystko pod płaszczykiem, że się o mnie martwi. Co jest tak toksyczne, że jestem strasznie roztrzęsiona i nie potrafię tego nawet opisać. Boli mnie żołądek, trzęsą mi się ręce i ogarnia mnie ogromny lęk. Nachalność tej osoby, próby wpłynięcia na moje życie, jakieś chore przekonanie, że musi mi pomóc, uratować przed czymś... po prostu mnie wyczerpuje. Dawno już nie czułam się tak źle. Robię, co mogę, żeby jej unikać. Jednak przez miejsce zamieszkania i pewne połączenia nie zawsze mi się to udaje. I czasem jestem skazana na rozmowę z nią. Nigdy nie sądziłam, że jedna osoba może aż tak wpływać na nastrój drugiego człowieka. Że pod płaszczem toksycznej troski, może niszczyć komuś życie. Przez nią marzę, żeby się już wyprowadzić z mojego miasta, ale obecna sytuacja na świecie pokrzyżowała mi plany. Mam ochotę zmienić tożsamość, odciąć się od wszystkiego, bo ta osoba ciągle mnie szpieguje na każdym kroku. Nie mogę mieć żadnych social mediów, bo zaraz zalewa mnie wiadomościami z fejkowych kont. Dzisiaj nawet oświadczyła, niby żartem, że jak się wyprowadzę i nie zostawię kontaktu, to wynajmie detektywa, żeby mnie znalazł. Bo musi się za mnie wziąć i naprowadzić na dobrą drogę. Aż mi się niedobrze przez to zrobiło. Nie mogę się uspokoić. Mam jakieś czarne myśli i marzę, tylko żeby poprawiła się już sytuacja na świecie i żebym mogła się odciąć od tej osoby. Wyprowadzić daleko. I tylko boję się o moją rodzinę, że będzie nachodzona... W dodatku będę musiała żyć pod przykrywką. Bo ona ciągle będzie wpisywała moje dane w wyszukiwarce. W końcu trafi gdzieś na mój numer służbowy, na jakąś wzmiankę o mnie, na jakiś trop... i znowu zaburzy mi spokój. A ja chcę już obudzić się w miejscu daleko stąd i poczuć się bezpiecznie. Najgorsze, że nie ma na to rozwiązania. Ta osoba jest tak wyrafinowana w swoim toksycznym zachowaniu, że nie mam czego zgłosić na policję. Usunęłam się w cień ze wszystkim, co się dało... a dzisiaj i tak mnie "dorwała" pod domem. Mnie nawet jedno słowo od niej wyprowadza z równowagi. A im bardziej stanowczo mówię, że nie życzę sobie zaczepiania, tym ta osoba jest bardziej zdeterminowana, żeby na mnie wpłynąć. Już nawet nie chcę martwić tym nikogo z rodziny i przyjaciół, bo nie raz mnie w tym wspierali. A jakoś musiałam wyrzucić gdzieś te emocje z dzisiaj... Słabo mi jak pomyślę, że zawsze będę musiała gdzieś się ukrywać, bo ona nie odpuści. Przepraszam Was, że tu tak wylewam swoje żale, ale to chyba ostatnie miejsce w internecie, gdzie nie skasowałam konta i gdzie czuję się w miarę anonimowo.

la-princessa napisał(a):

Wkurzyło mnie spotkanie z osobą, której staram się unikać i która ma na mnie zły wpływ. Nawet chwila rozmowy z nią sprawia, że czuję się wyprana z energii życiowej. W dodatku ma ona niezdrową obsesję na moim punkcie. Doszukuje się u mnie symptomów różnych chorób, kwestionuje to, że mam dobre wyniki, bo coś jej nie pasuje i oczywiście wszystko pod płaszczykiem, że się o mnie martwi. Co jest tak toksyczne, że jestem strasznie roztrzęsiona i nie potrafię tego nawet opisać. Boli mnie żołądek, trzęsą mi się ręce i ogarnia mnie ogromny lęk. Nachalność tej osoby, próby wpłynięcia na moje życie, jakieś chore przekonanie, że musi mi pomóc, uratować przed czymś... po prostu mnie wyczerpuje. Dawno już nie czułam się tak źle. Robię, co mogę, żeby jej unikać. Jednak przez miejsce zamieszkania i pewne połączenia nie zawsze mi się to udaje. I czasem jestem skazana na rozmowę z nią. Nigdy nie sądziłam, że jedna osoba może aż tak wpływać na nastrój drugiego człowieka. Że pod płaszczem toksycznej troski, może niszczyć komuś życie. Przez nią marzę, żeby się już wyprowadzić z mojego miasta, ale obecna sytuacja na świecie pokrzyżowała mi plany. Mam ochotę zmienić tożsamość, odciąć się od wszystkiego, bo ta osoba ciągle mnie szpieguje na każdym kroku. Nie mogę mieć żadnych social mediów, bo zaraz zalewa mnie wiadomościami z fejkowych kont. Dzisiaj nawet oświadczyła, niby żartem, że jak się wyprowadzę i nie zostawię kontaktu, to wynajmie detektywa, żeby mnie znalazł. Bo musi się za mnie wziąć i naprowadzić na dobrą drogę. Aż mi się niedobrze przez to zrobiło. Nie mogę się uspokoić. Mam jakieś czarne myśli i marzę, tylko żeby poprawiła się już sytuacja na świecie i żebym mogła się odciąć od tej osoby. Wyprowadzić daleko. I tylko boję się o moją rodzinę, że będzie nachodzona... W dodatku będę musiała żyć pod przykrywką. Bo ona ciągle będzie wpisywała moje dane w wyszukiwarce. W końcu trafi gdzieś na mój numer służbowy, na jakąś wzmiankę o mnie, na jakiś trop... i znowu zaburzy mi spokój. A ja chcę już obudzić się w miejscu daleko stąd i poczuć się bezpiecznie. Najgorsze, że nie ma na to rozwiązania. Ta osoba jest tak wyrafinowana w swoim toksycznym zachowaniu, że nie mam czego zgłosić na policję. Usunęłam się w cień ze wszystkim, co się dało... a dzisiaj i tak mnie "dorwała" pod domem. Mnie nawet jedno słowo od niej wyprowadza z równowagi. A im bardziej stanowczo mówię, że nie życzę sobie zaczepiania, tym ta osoba jest bardziej zdeterminowana, żeby na mnie wpłynąć. Już nawet nie chcę martwić tym nikogo z rodziny i przyjaciół, bo nie raz mnie w tym wspierali. A jakoś musiałam wyrzucić gdzieś te emocje z dzisiaj... Słabo mi jak pomyślę, że zawsze będę musiała gdzieś się ukrywać, bo ona nie odpuści. Przepraszam Was, że tu tak wylewam swoje żale, ale to chyba ostatnie miejsce w internecie, gdzie nie skasowałam konta i gdzie czuję się w miarę anonimowo.

Przerażające połączenie stalkera z wampirem energetycznym. Trzymaj się!   Przesyłam dużo pozytywnej energii 

kalina590 napisał(a):

Przerażające połączenie stalkera z wampirem energetycznym. Trzymaj się!   Przesyłam dużo pozytywnej energii 

Dziękuję bardzo 

la-princessa napisał(a):

Wkurzyło mnie spotkanie z osobą, której staram się unikać i która ma na mnie zły wpływ. Nawet chwila rozmowy z nią sprawia, że czuję się wyprana z energii życiowej. W dodatku ma ona niezdrową obsesję na moim punkcie. Doszukuje się u mnie symptomów różnych chorób, kwestionuje to, że mam dobre wyniki, bo coś jej nie pasuje i oczywiście wszystko pod płaszczykiem, że się o mnie martwi. Co jest tak toksyczne, że jestem strasznie roztrzęsiona i nie potrafię tego nawet opisać. Boli mnie żołądek, trzęsą mi się ręce i ogarnia mnie ogromny lęk. Nachalność tej osoby, próby wpłynięcia na moje życie, jakieś chore przekonanie, że musi mi pomóc, uratować przed czymś... po prostu mnie wyczerpuje. Dawno już nie czułam się tak źle. Robię, co mogę, żeby jej unikać. Jednak przez miejsce zamieszkania i pewne połączenia nie zawsze mi się to udaje. I czasem jestem skazana na rozmowę z nią. Nigdy nie sądziłam, że jedna osoba może aż tak wpływać na nastrój drugiego człowieka. Że pod płaszczem toksycznej troski, może niszczyć komuś życie. Przez nią marzę, żeby się już wyprowadzić z mojego miasta, ale obecna sytuacja na świecie pokrzyżowała mi plany. Mam ochotę zmienić tożsamość, odciąć się od wszystkiego, bo ta osoba ciągle mnie szpieguje na każdym kroku. Nie mogę mieć żadnych social mediów, bo zaraz zalewa mnie wiadomościami z fejkowych kont. Dzisiaj nawet oświadczyła, niby żartem, że jak się wyprowadzę i nie zostawię kontaktu, to wynajmie detektywa, żeby mnie znalazł. Bo musi się za mnie wziąć i naprowadzić na dobrą drogę. Aż mi się niedobrze przez to zrobiło. Nie mogę się uspokoić. Mam jakieś czarne myśli i marzę, tylko żeby poprawiła się już sytuacja na świecie i żebym mogła się odciąć od tej osoby. Wyprowadzić daleko. I tylko boję się o moją rodzinę, że będzie nachodzona... W dodatku będę musiała żyć pod przykrywką. Bo ona ciągle będzie wpisywała moje dane w wyszukiwarce. W końcu trafi gdzieś na mój numer służbowy, na jakąś wzmiankę o mnie, na jakiś trop... i znowu zaburzy mi spokój. A ja chcę już obudzić się w miejscu daleko stąd i poczuć się bezpiecznie. Najgorsze, że nie ma na to rozwiązania. Ta osoba jest tak wyrafinowana w swoim toksycznym zachowaniu, że nie mam czego zgłosić na policję. Usunęłam się w cień ze wszystkim, co się dało... a dzisiaj i tak mnie "dorwała" pod domem. Mnie nawet jedno słowo od niej wyprowadza z równowagi. A im bardziej stanowczo mówię, że nie życzę sobie zaczepiania, tym ta osoba jest bardziej zdeterminowana, żeby na mnie wpłynąć. Już nawet nie chcę martwić tym nikogo z rodziny i przyjaciół, bo nie raz mnie w tym wspierali. A jakoś musiałam wyrzucić gdzieś te emocje z dzisiaj... Słabo mi jak pomyślę, że zawsze będę musiała gdzieś się ukrywać, bo ona nie odpuści. Przepraszam Was, że tu tak wylewam swoje żale, ale to chyba ostatnie miejsce w internecie, gdzie nie skasowałam konta i gdzie czuję się w miarę anonimowo.

To jest straszne  czy nie możesz tej osobie powiedzieć prosto z mostu, żeby się od Ciebie odpier...  Bo jak widać ta osoba ma nudne życie

Moze spróbuj tą samą metodą co ona robi Tobie. Myślę tutaj o wmawianiu Ci jakoś chorób lub czegokolwiek. Wiem ze może być ciężko i nie da się nagle obrócić o 180 stopni i Nie wie wiem tylko czy pomoże. Choć moim zdaniem to już jest nękanie, skoro dochodzi do tego że źle się czujesz i masz obawy przed wyjściem i tym że ja spotkasz. Albo zacznij nagrywać z tą osobą rozmowy. Im dalej tym będzie gorzej. 

la-princessa napisał(a):

Wkurzyło mnie spotkanie z osobą, której staram się unikać i która ma na mnie zły wpływ. Nawet chwila rozmowy z nią sprawia, że czuję się wyprana z energii życiowej. W dodatku ma ona niezdrową obsesję na moim punkcie. Doszukuje się u mnie symptomów różnych chorób, kwestionuje to, że mam dobre wyniki, bo coś jej nie pasuje i oczywiście wszystko pod płaszczykiem, że się o mnie martwi. Co jest tak toksyczne, że jestem strasznie roztrzęsiona i nie potrafię tego nawet opisać. Boli mnie żołądek, trzęsą mi się ręce i ogarnia mnie ogromny lęk. Nachalność tej osoby, próby wpłynięcia na moje życie, jakieś chore przekonanie, że musi mi pomóc, uratować przed czymś... po prostu mnie wyczerpuje. Dawno już nie czułam się tak źle. Robię, co mogę, żeby jej unikać. Jednak przez miejsce zamieszkania i pewne połączenia nie zawsze mi się to udaje. I czasem jestem skazana na rozmowę z nią. Nigdy nie sądziłam, że jedna osoba może aż tak wpływać na nastrój drugiego człowieka. Że pod płaszczem toksycznej troski, może niszczyć komuś życie. Przez nią marzę, żeby się już wyprowadzić z mojego miasta, ale obecna sytuacja na świecie pokrzyżowała mi plany. Mam ochotę zmienić tożsamość, odciąć się od wszystkiego, bo ta osoba ciągle mnie szpieguje na każdym kroku. Nie mogę mieć żadnych social mediów, bo zaraz zalewa mnie wiadomościami z fejkowych kont. Dzisiaj nawet oświadczyła, niby żartem, że jak się wyprowadzę i nie zostawię kontaktu, to wynajmie detektywa, żeby mnie znalazł. Bo musi się za mnie wziąć i naprowadzić na dobrą drogę. Aż mi się niedobrze przez to zrobiło. Nie mogę się uspokoić. Mam jakieś czarne myśli i marzę, tylko żeby poprawiła się już sytuacja na świecie i żebym mogła się odciąć od tej osoby. Wyprowadzić daleko. I tylko boję się o moją rodzinę, że będzie nachodzona... W dodatku będę musiała żyć pod przykrywką. Bo ona ciągle będzie wpisywała moje dane w wyszukiwarce. W końcu trafi gdzieś na mój numer służbowy, na jakąś wzmiankę o mnie, na jakiś trop... i znowu zaburzy mi spokój. A ja chcę już obudzić się w miejscu daleko stąd i poczuć się bezpiecznie. Najgorsze, że nie ma na to rozwiązania. Ta osoba jest tak wyrafinowana w swoim toksycznym zachowaniu, że nie mam czego zgłosić na policję. Usunęłam się w cień ze wszystkim, co się dało... a dzisiaj i tak mnie "dorwała" pod domem. Mnie nawet jedno słowo od niej wyprowadza z równowagi. A im bardziej stanowczo mówię, że nie życzę sobie zaczepiania, tym ta osoba jest bardziej zdeterminowana, żeby na mnie wpłynąć. Już nawet nie chcę martwić tym nikogo z rodziny i przyjaciół, bo nie raz mnie w tym wspierali. A jakoś musiałam wyrzucić gdzieś te emocje z dzisiaj... Słabo mi jak pomyślę, że zawsze będę musiała gdzieś się ukrywać, bo ona nie odpuści. Przepraszam Was, że tu tak wylewam swoje żale, ale to chyba ostatnie miejsce w internecie, gdzie nie skasowałam konta i gdzie czuję się w miarę anonimowo.

Przeczytałam całe i trochę mnie zmartwiłaś. Nie mam pojęcia gdzie można się udać w takiej sytuacji, a widzę, że już wielu rzeczy próbowałaś. A ona nie ma rodziny, czy znajomych, z którymi mogłabyś porozmawiać, żeby jakoś na nią wpłynęli?
Współczuję Ci ❤ Nie daj się, jesteś silna i znajdziesz rozwiązanie!

la-princessa napisał(a):

(...) Dzisiaj nawet oświadczyła, niby żartem, że jak się wyprowadzę i nie zostawię kontaktu, to wynajmie detektywa, żeby mnie znalazł. (...)

Zawsze możesz jej "żartem" odpowiedzieć w klimatach filmu Vegi: "Wtedy ja wynajmę kogoś, żeby Cię zabił."

A tak na poważnie: czy naprawdę myślisz, że jesteśmy na forum konkursowym dla konkursów? Że nie poradzilibyśmy sobie konkursowo bez siebie nawzajem, z bazy konkowej jedynie korzystając? Tworzymy tu pewną społeczność, która się wspiera w różnych sytuacjach i możesz z tego faktu korzystać, ile Ci się podoba

Jeśli chodzi o to, co pisałaś: Że pod płaszczem toksycznej troski, może niszczyć komuś życie -> eh zbliżają się dni świąteczne, zacznie wchodzenie z buciorami w cudze życie i pseudotroskliwe teksty "Najlepszy prezent na święta, to żebyś sobie kogoś znalazł, bo najgorsze! w życiu to być samemu." Z jednej strony zadbajmy asertywnie o swoje prawa, z drugiej zaprezentujmy empatyczne podejście, tak łatwo kogoś zranić...

Peppa7 napisał(a):

To jest straszne  czy nie możesz tej osobie powiedzieć prosto z mostu, żeby się od Ciebie odpier...  Bo jak widać ta osoba ma nudne życie

Już nie raz bardzo dosadnie to mówiłam. Bo traciłam nad sobą kontrolę, kiedy wyprowadzała mnie z równowagi. Ale to albo nic nie pomaga, albo wycisza ją tylko na jakiś czas. Wiele osób już stawało w mojej obronie, ale po jakimś czasie wszystko po niej spływa jak po kaczce i odzywa się do mnie jak gdyby nigdy nic. Nie ma już do mnie numeru telefonu. Ale zawsze mnie gdzieś znajdywała na social mediach albo wyłapywała na ulicy, pod domem.

caramela napisał(a):

Moze spróbuj tą samą metodą co ona robi Tobie. Myślę tutaj o wmawianiu Ci jakoś chorób lub czegokolwiek. Wiem ze może być ciężko i nie da się nagle obrócić o 180 stopni i Nie wie wiem tylko czy pomoże. Choć moim zdaniem to już jest nękanie, skoro dochodzi do tego że źle się czujesz i masz obawy przed wyjściem i tym że ja spotkasz. Albo zacznij nagrywać z tą osobą rozmowy. Im dalej tym będzie gorzej. 

Kiedyś wchodziłam z nią w dyskusje, ale to jest dla niej młyn na wodę. Teraz staram się jak najszybciej od niej oddalić. Niestety, to jest tak wyrafinowane dręczenie psychiczne, że nie ma żadnych podstaw, aby podjąć jakieś stanowcze kroki. Bo ona to wszystko podszywa chorobliwą troską, że niby się martwi, że chce dobrze, że przecież jestem jej najbliższą koleżanką, to komu ma pomóc.

paula9891 napisał(a):

Przeczytałam całe i trochę mnie zmartwiłaś. Nie mam pojęcia gdzie można się udać w takiej sytuacji, a widzę, że już wielu rzeczy próbowałaś. A ona nie ma rodziny, czy znajomych, z którymi mogłabyś porozmawiać, żeby jakoś na nią wpłynęli?Współczuję Ci ❤ Nie daj się, jesteś silna i znajdziesz rozwiązanie!

Znam tylko jej matkę, ale ona jest chyba jeszcze gorsza. Większość osób w okolicy jej unika. No i za swoją córką zawsze stoi murem. Rozmawiałam nawet z osobami w podobnej sytuacji i szczerze, to straciłam nadzieję, że kiedyś się uwolnię, o ile ona sama nie odpuści. Bo ludzie są nękani przez innych w taki sposób, że ktoś im grozi, niszczy mienie i z tym nikt, niczego nie robi. Policja zazwyczaj umarza. A tutaj jest była znajomych z podwórka i czasów szkolnych, która ma dziwną obsesję na moim punkcie. Jedyne czego się dowiedziałam, że prawdopodobnie ma jakieś nieleczone zaburzenia psychiczne.

joan napisał(a):

Zawsze możesz jej "żartem" odpowiedzieć w klimatach filmu Vegi: "Wtedy ja wynajmę kogoś, żeby Cię zabił."

A tak na poważnie: czy naprawdę myślisz, że jesteśmy na forum konkursowym dla konkursów? Że nie poradzilibyśmy sobie konkursowo bez siebie nawzajem, z bazy konkowej jedynie korzystając? Tworzymy tu pewną społeczność, która się wspiera w różnych sytuacjach i możesz z tego faktu korzystać, ile Ci się podoba

Jeśli chodzi o to, co pisałaś: Że pod płaszczem toksycznej troski, może niszczyć komuś życie -> eh zbliżają się dni świąteczne, zacznie wchodzenie z buciorami w cudze życie i pseudotroskliwe teksty "Najlepszy prezent na święta, to żebyś sobie kogoś znalazł, bo najgorsze! w życiu to być samemu." Z jednej strony zadbajmy asertywnie o swoje prawa, z drugiej zaprezentujmy empatyczne podejście, tak łatwo kogoś zranić...

Dziękuję za zrozumienie..., bo już mam paranoje, że i nawet tu mnie czyta... Niestety, ona to trochę grubszy kaliber. Aktualnie ma obsesję na punkcie szczepionek. Twierdzi, że przez nie pogorszyło mi się zdrowie i teraz nie pozwoli mi na przyjęcie kolejnej dawki. I że zrobi wszystko, żeby mnie przed nią powstrzymać... bo jest przekonana, że umrę. Może to brzmi groteskowo. Ale jej obłęd jest nie do opisania. Wcześniej oczywiście były inne tematy z mojego życia. Mój związek bez ślubu, praca, itp... wymyślała, że na trasie do mojej pracy grasuje morderca z siekierą, który mówi kobietom, że chce je zobaczyć w trumnie. I ona oczywiście bała się, że mnie dopadnie.

joan napisał(a):

la-princessa napisał(a):

(...) Dzisiaj nawet oświadczyła, niby żartem, że jak się wyprowadzę i nie zostawię kontaktu, to wynajmie detektywa, żeby mnie znalazł. (...)

Zawsze możesz jej "żartem" odpowiedzieć w klimatach filmu Vegi: "Wtedy ja wynajmę kogoś, żeby Cię zabił."

A tak na poważnie: czy naprawdę myślisz, że jesteśmy na forum konkursowym dla konkursów? Że nie poradzilibyśmy sobie konkursowo bez siebie nawzajem, z bazy konkowej jedynie korzystając? Tworzymy tu pewną społeczność, która się wspiera w różnych sytuacjach i możesz z tego faktu korzystać, ile Ci się podoba

Jeśli chodzi o to, co pisałaś: Że pod płaszczem toksycznej troski, może niszczyć komuś życie -> eh zbliżają się dni świąteczne, zacznie wchodzenie z buciorami w cudze życie i pseudotroskliwe teksty "Najlepszy prezent na święta, to żebyś sobie kogoś znalazł, bo najgorsze! w życiu to być samemu." Z jednej strony zadbajmy asertywnie o swoje prawa, z drugiej zaprezentujmy empatyczne podejście, tak łatwo kogoś zranić...

Joan nie było mnie chyba rok i zdążyłam zapomnieć, jak bardzo lubię czytać Twoje posty. Uwielbiam forum za takich właśnie ludzi. 💜❤

la-princessa napisał(a):

Dziękuję za zrozumienie..., bo już mam paranoje, że i nawet tu mnie czyta... Niestety, ona to trochę grubszy kali

Słuchaj. A gdybyś tak zamilkła i nigdy już się do niej nie odezwała. Udawała, że jej nie ma. Nawet jak Cię zaczepia, nie daj się sprowokować. Może wtedy odpuści, jak zobaczy, że nie reagujesz?

paula9891 napisał(a):

Słuchaj. A gdybyś tak zamilkła i nigdy już się do niej nie odezwała. Udawała, że jej nie ma. Nawet jak Cię zaczepia, nie daj się sprowokować. Może wtedy odpuści, jak zobaczy, że nie reagujesz?

Ja już bardzo mało z nią rozmawiam. Zazwyczaj proszę, żeby zakończyła temat, że mnie to nie interesuje, staram się jak najszybciej oddalić. Ale to ciągnie się tak długo, że, nawet kiedy słyszę jej gadanie, to jestem potem roztrzęsiona. Boli mnie też, że odebrała mi moją tożsamość. Od lat wyszukuje informacji o mnie w internecie. O czym mi zawsze mówi. Jest w stanie znaleźć tam wszystko. Boję się, że nawet jak się wyprowadzę, to i tam mnie znajdzie. Bo dowie się np. gdzie pracuję, gdzie prowadzę działalność. To jest strasznie męczące, bo nie chcę, żeby miała dostęp do moich znajomych, do miejsca pracy i przez to ciągle żyję w strachu, że jakaś informacja wypłynie i ona coś mi namiesza w życiu i zaburzy spokój. Jak studiowałam, to dowiedziała się jaki kierunek, jaki mam plan, kto mnie uczy. Przeczesywała internet w poszukiwaniu informacji o tych osobach, sama mi o tym mówiła. Bałam się ciągle, że mnie w coś wpakuje... trudno to opisać, ale to naprawdę okropne uczucie być tak śledzonym.