e-Konkursy.info - codzienne nowe konkursy

zezowaty_kot napisał(a):

rudzixon napisał(a):

Dziekuję wam! Czasu zabraknie i miejsca w brzuchu na te pyszności 

A moze polecajki jedzeniowe z Zakopanego? Gdyż najpierw tam zawitamy. Nie musza byc regiolne.

Ale jak to? To wy nie jecie tego na co są konkursy/promocje? Nie wiesz, że najsmaczniejsze są na produkty z żabki z kodem, lipton z Biedronki, Łowicz z C4?

elemelex napisał(a):

Jak to robicie, że nie męczy was odpowiadanie na wciąż te same pytania? Zazdroszczę tego entuzjazmu.
Ja się rzucam jak szczerbaty na suchary na konkursy gdzie jest wreszcie jakieś trochę inne pytanie i tam idzie mi zdecydowanie lepiej.

elemelex napisał(a):

Mam jeszcze taką przypadłość, że ciągle poprawiam swoje odpowiedzi, tak poprawiam aż zepsuję:D
Chociaż wczoraj udało się napisać coś z sensem przy jednym podejściu, liczę więc na główną;)

joan napisał(a):

elemelex napisał(a):

Mam jeszcze taką przypadłość, że ciągle poprawiam swoje odpowiedzi, tak poprawiam aż zepsuję:D
Chociaż wczoraj udało się napisać coś z sensem przy jednym podejściu, liczę więc na główną;)

Perfekcjonizm jest zgubny w każdym kontekście ludzkiego życia, weź to pod uwagę. Inna sprawa, że niektóre odpowiedzi po prostu muszą "spaść z rowerka", żeby organizator je nagrodził, więc czasem najpierw coś wymyślę, a potem mentalnie yeb! to z balkonu. I jest nagroda!

maverick napisał(a):

Są u Was w Biedronkach maskotki do odebrania - konkretnie Koszyk Karol? 🤔
U mnie w 5 ani jednego

elemelex napisał(a):

analizując to co wygrywa to wnioski są takie, że zdecydowanie trzeba wyluzować.

rudzixon napisał(a):

Dziekuję wam! Czasu zabraknie i miejsca w brzuchu na te pyszności 

A moze polecajki jedzeniowe z Zakopanego? Gdyż najpierw tam zawitamy. Nie musza byc regiolne.

olunka napisał(a):

szukam osób, które były w fabryce czekolady za wygrane bilety, chodzi mi dokładnie o to, czy mozna wczesniej zarezerwowac zwiedzanie, nie chce jechac na daremno do W-wy:)

as32572 napisał(a):

olunka napisał(a):

szukam osób, które były w fabryce czekolady za wygrane bilety, chodzi mi dokładnie o to, czy mozna wczesniej zarezerwowac zwiedzanie, nie chce jechac na daremno do W-wy:)

rezerwujesz zgodnie z instrukcją w mailu

sloma_i_buty napisał(a):

To może być faktycznie stan przejściowy. Nagle zaczął się październik, szaro, buro i wiatr, trzeba się przyzwyczaić do brzydkiego zapachu na dworze.
Joan, dziękuję, że zwróciłaś uwagę na te słuchawki. Ten przedmiot przykrywa głębszy problem. Mogłabym kupić słuchawki już kilka razy. Pewnie w końcu to zrobię, jak radykalnie zaakceptuję aktualną sytuację. Już nawet wczoraj korcily mnie takie dla dziecka z jednorożcem na wyprzedaży za 16 zł, dla samego przełamania się (mam małą głowę, to pasowałyby, hahaha).
Jesteście konkursowiczami, więc liczę, że ktoś mnie tutaj zrozumie (będzie wylew publiczny, przepraszam, u psychologa chyba nie byłabym w stanie tego powiedzieć). Mój były co dwa dni mówił (tj. wygłaszał przemowę), że dostanę raka od paragonów. Że to głupie hobby i powinnam zająć się brydżem. Że ja wszystko chcę wygrać, a nie kupić (łatwo było mu mówić, co powinnam kupić do mojego mieszkania). Że on mnie wspiera, a ja nie doceniam, bo tak się poświęcił i przyniósł paragon (ze sklepu, w którym i tak kupuje bułkę do pracy). O słuchawkach truł mi codziennie, bo chciał prowadzić związek na odległość polegający na tym, że dzwonił do mnie i wisiał... 6 godzin na słuchawce, ale aby zamieszkać znów razem - „on nie wie“. To stąd mam awersję do zakupu słuchawek, kojarzą mi się ze smyczą i tym stanem zawieszenia. Jesteśmy razem, ale nie jesteśmy, bo ja mam zobowiązania wobec byłej małżonki (z którą nie mam dzieci), muszę zajmować się jej matką (chociaż ona ma męża).
W końcu to urwałam, bo było to niezdrowe, wynikało z desperacji, że nikt mnie nie zechce, a jak się trafi, to zdradzi. Syndrom Sztokholmski, bo on opowiadał o zdradach byłych partnerek. Tak, sama zdecydowałam się zmarnować ten czas, gdy ludzie biorą śluby i rodzą się z tego dzieci, na takie coś. Nie dałam sobie szansy, a teraz jest za późno i przeżywam, bo to trzeba zaakceptować stratę.
I takie myśli mam jako osoba szczupła, uprawiająca sport, czytająca książki, klikająca w DuoLingo języki, bywająca na koncertach i wydarzeniach. Wszystko przez ten kompleks zeza, mieśni wokół oczu i ogólnych rysów twarzy. Wiem, że jeżeli tego nie zmienię, to mogę znów ulec desperacji, chociaż wg coachów internetowych z manosfery już jestem za stara - tylko wino (nie piję), kot (nie posiadam) i Netflix (telewizora też nie ma). 
(...)

joan napisał(a):

W tym roku włączyliśmy ogrzewanie 01.10. i dopiero wtedy zeszło ze mnie jesienne napięcie i wk*rw. Nie nadaję się do życia w zimnie, ciężko mi normalnie funkcjonować, robię się jędzowata, wchodzę w tryb przetrwania czekając na wiosnę...

Wierzę, że mugolowi trudno zrozumieć konkursowicza, ale czy to uprawnia do dowalania komuś? Są różni partnerzy, jedni konkursy wspierający czy nawet oboje grający w konki (fajowe kombo!), są też zupełnie niewspierający - nie byłaś w tym sama, przypadków jest tutaj na forum cała masa. Dałaś sobie szansę na inną przyszłość, pozostaje trzymać kciuki za tę drogę.

Coachowie yyy prawie tak okropni, jak influłenserzy, tylko że taki influłencer nie pozjadał wszystkich rozumów (bo mu nie zapłacili). Niedawno moja koleżanka udostępniła wpis kogoś tam, że kobiety się ubierają wulgarnie i nieelegancko, pan coach Ci powie, jak być powinno. Bo pan coach myśli, żeśmy się urodziły, żeby się jemu podobać! Wolę posłuchać profesorów i poczytać ciekawe książki poparte badaniami (a w SM zerkam jedynie na rolki, gdzie Steven Bartlett rozmawia z ciekawymi gośćmi). Czy damy się zwariować ludziom, co nas bezpodstawnie pouczają, jak żyć?

sloma_i_buty napisał(a):

(...) Mam wrażenie, że połowa Empiku jest wypełniona podejrzanymi poradnikami typu kopiuj-wklej, dlatego zaczęłam czytać konkretne artykuły napisane do czasopism naukowych.
Dzisiaj mama wyjęła album ze zdjęciami. Po chwili zawołała mnie, żeby pokazać mi stylizację babci. Oczywiście była ubrania we wzorzystą miniówkę. Babcia zawsze, jak zakładam kolorowe rajstopy i spódniczkę stwierdza, że w końcu normalnie się ubrałam. Może stajemy się bardziej pruderyjni niż w latach 70?

joan napisał(a):

sloma_i_buty napisał(a):

(...) Mam wrażenie, że połowa Empiku jest wypełniona podejrzanymi poradnikami typu kopiuj-wklej, dlatego zaczęłam czytać konkretne artykuły napisane do czasopism naukowych.
Dzisiaj mama wyjęła album ze zdjęciami. Po chwili zawołała mnie, żeby pokazać mi stylizację babci. Oczywiście była ubrania we wzorzystą miniówkę. Babcia zawsze, jak zakładam kolorowe rajstopy i spódniczkę stwierdza, że w końcu normalnie się ubrałam. Może stajemy się bardziej pruderyjni niż w latach 70?

Bo od jakiegoś czasu dosłownie każdy może napisać/wydać książkę, co niestety przekłada się potem na zalew rynku treściami słabymi merytorycznie. Najwygodniej dla mnie wypożyczyć coś z biblioteki, a po przeczytaniu - ewentualnie kupić. A najlepszy upominek dla mnie, to nie książkę mi sprezentować (mam inny język miłości), tylko polecić coś wartego przeczytania

Co do babci: czy odbierasz jej wypowiedź, jako komplement? Miałabym sporą trudność, żeby na tak oceniający (wg mnie) komentarz nie odpalić jakiejś riposty z czeluści piekieł

sloma_i_buty napisał(a):

Książki jedynie wypożyczam, a do Empiku wchodzę przejrzeć gazety i zobaczyć, czy czegoś nie zamówić do czytania w bibliotece. Ostatnio awansowalam i mam fiszkę miasta wojewódzkiego i fiszkę malego miasteczka. Według teorii "pokaż mi swoją biblioteczkę, a powiem Ci, kim jesteś" jestem analfabetą wtórnym. U rodziców nazbierało mi się tyle tomów, że nigdy nie zabrałam tego że sobą. 
Do akceptacji zachowania babci, jej sucharów musiałam dorosnąć i dowiedzieć się pewnych rodzinnych tajemnic. Pamiętam, że byłam kiedyś na spotkaniu, gdzie uczestnicy i uczestniczki zastanawiały się, czy znają kogoś, kto wychowywał się w domu dziecka i jak radzą sobie takie osoby, czy w ogóle sobie radzą. Nie przypomniało mi się wtedy, że moja babcia jest takim przypadkiem, a miała spory wpływ na moje wychowanie. Kilkadziesiąt lat temu nie było pomocy psychologicznej, więc poradziła sobie w miarę, ale nie ominął jej mąż alkoholik i pracoholik i taki lęk przed wszystkim. Owszem, podcinała skrzydła, dla wielu byłoby to nie do przyjęcia.
Zdaję sobie sprawę, że, mimo tego narzekania czy też filozofowania, dobrze sobie radzę. Lubię proste rzeczy - spacery, wypożyczone ksiazki, podróż najtańszą opcją biletową. Jednak mam wrażenie, że widać po mnie zimny chów, zwlaszcza na twarzy, w tych napiętych mięśniach, może lekkim bitch face. Mama nazywa ojca prostakiem, ale jest uzależniona od niego ekonomicznie. Dla mnie sukcesem jest sam fakt braku uzależnienia od drugiej osoby, ale czasem uruchamia się we mnie- co ze mną jest nie tak, że nie chcę tego, co inni w robocie? Czy na przykład uznanie, że jest się DDD nie skreśla mnie jako osoby do relacji, do koleżeństwa? Często dopada mnie wstyd, dlatego trenuję i rozmawiam z przypadkowymi ludźmi na wycieczkach, w pociągu.